×

Η περιοχή Στήλη του Πομπήιου του
Περιλαμβάνει την περιοχή που αντιπροσώπευε ένα ψηλό λόφο όπου ο ναός Sarabium ήταν γνωστός και ο επιστήμονας BOTTI κατάφερε να ανακαλύψει τον Άπις το 1895 στην τεκμαιρόμενη μικρή βιβλιοθήκη με τη μορφή ενός μοσχάρι στον ήλιο που επικεντρώθηκε στο σερπαντίνα φτιαγμένο απο Djurajt μαύρο, το άγαλμα πραγματοποιήθηκε στην εποχή του αυτοκράτορα Αδριανού (117-138) και το ανακάλυψε Alan τα θεμέλια του ναού στο 1934-1933 αποτελείται από 10 έργα ζωγραφικής, ένα χρυσό και το δεύτερο αργυρό και το τρίτο χάλκινο και το τέταρτο της λάσπης Νείλου. Το πέμπτο, το έκτο, το έβδομο, το όγδοο και ένατο Γυάλινη ζύμη.
Όσο για το δέκατο ήταν απο χρισό χρυσού. Αυτός ο ψηλός λόφος ήταν γνωστός ως η Ακρόπολη της πόλης ανάμεσα στους Αλεξανδρούς στην Πτολεμαϊκή εποχή, όπου η εξάπλωση των θρησκευτικών ναών, συμπεριλαμβανομένου του Serapeu.
Το έτος 391 μ.Χ., γκρεμίσηκε μετά αποό την επίσημη διάδοση της χριστιανικής θρησκείας στο κράτος, παρέμεινε τα θεμέλια του ναού και των υπολειμμάτων των κιονοστοιχιών και της κρύπτης. Πιστεύεται ότι είναι η μικρή βιβλιοθήκη ή κόρη της αρχαίας Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τα ερείπια της Πτολεμαϊκής περιόδου.
Διατηρείται στο Ελληνορωμαϊκό Μουσείο και στην περιοχή υπάρχει η κλίμακα του Νείλου, η οποία είναι η κλίμακα του νερού κατά τη διάρκεια της πλημμύρας, και δίπλα στη στήλη υπάρχουν δύο αγάλματα στο σώμα της Σφίγγας από κόκκινο γρανίτη. Επίσης στην περιοχή παρουσιάζονται εκθέματα για διαφορετικές εποχές μεταξύ της αρχαίας αιγυπτιακής, ρωμαϊκής και βυζαντινής περιόδου.
Στήλη του Πομπήιου
Στήλη του Πομπήιου, ή η στήλη του Διοκλητιανού, έχει μήκος 26,85 μ. καταστραμένο στη βάση και αποτελείται από 3 μέρη, μια βάση χωρίς στέμμα από ροζ γρανίτη, που την ονόμασαν οι Άραβες (Αλ σαουάρι – η στήλη), στην μέση ήταν μια στοά με 400 πυλώνες και ένας από αυτούς ονομαζόταν στήλη Πομπηίας γιατί πίστευαν ότι στο πάνω μέρος είχε ένα δοχείο με τα υπολείμματα του Πομπήιου.
Η στήλης έχει μια αφιέρωση του αυτοκράτορα «Διοκλητιανού» στη δυτική πλευρά του άνω τμήματος της βάσης, όπου ο Διοκλητιανός διέταξε στον Αλεξανδρινού λαό τρόφιμα μετά από μια περίοδο στέρησης, η στήλη μεταφέρθηκε ως ένα κομμάτι του λατομείου γρανίτη στο Ασουάν και μεταφέρθηκε μέσω του Νείλου και στη συνέχεια από το κανάλι Το οποίο παρέχει στην Αλεξάνδρεια γλυκό νερό. Η στήλη είναι απο ρωμαϊκή εποχή και χρονολογείται στο δεύτερο μισό του τρίτου αιώνα μ.Χ.
Διεύθυνση: Al-Sawari St., δίπλα στο νεκροταφείο Al-Sawari – Καρμούζ

Κάντε κλικ εδώ .. Ανακαλύψτε τον Άλεξ